Włókna mięśniowe śródwrzecionowe

Włókna mięśniowe śródwrzecionowe są unerwione przez motoneurony y oraz przez motoneurony p, które oprócz nich unerwiają także pozawrzecionowe (czyli „właściwe”) włókna mięśniowe. Zarówno unerwienie y, jak i P jest zarazem typu dynamicznego i statycznego, w związku z czym rozróżnia się motoneurony (i włókna) yD i pD oraz ys i ps. Włókna nerwowe typu statycznego unerwiają oba rodzaje włókien śródwrzecionowych, natomiast włókna nerwowe typu dynamicznego – tylko włókna śródwrzecionowe z woreczkiem jąder. Zadaniem unerwienia ruchowego włókien śródwrzecionowych jest regulacja wrażliwości wrzecion na siły rozciągania. Aby receptory we wrzecionie mogły zostać pobudzone, musi się zwiększyć długość wrzeciona, co jest możliwe, gdy włókna śródwrzecionowe są w stanie pewnego skurczu. Skurcz ten jest wywoływany właśnie przez motoneurony y i p.