DWUSTABILNOŚĆ OPTYCZNA
Dwustabilność optyczną, umożliwiającą uzyskanie efektu przełączania optycznego odkryto w 1974 roku na kryształach arsenku galu. Cechę tę wykazują również i inne regularne kryształy półprzewodnikowe m.in.InSb, CdS, ZnSe. Kryształy minerałów występujących w przyrodzie charakteryzuje się m.in. w oparciu o współczynnik załamania światła określający stosunek prędkości światła w powietrzu do prędkości światła w danym krysztale. Okazało się, że niektóre naturalne kryształy półprzewodnikowe np. blenda cynkowa ZnS, posiadająca odwróconą strukturę diamentu, wykazują nieliniowe właściwości optyczne. W rzeczywistości „dwustabilność optyczna” związana z nieliniowym załamaniem światła może mieć dwojaki charakter: dyspersyjny – gdzie następuje zmiana współczynnika załamania światła w krysztale pod wpływem zmian intensywności światła padającego; w tym przypadku kryształ przepuszcza promienie świetlne już przy małych natężeniach światła.
