W OKRESIE EMIGRACJI

W okresie „emigracji” Lorentzów do odległego o sto kilometrów od Warszawy Radomia zakończył się więc pierwszy ważny — rzemieślniczy — etap dziejów ro­du, a rozpoczął się etap kolejny — nauczycielski. Pierwsi Lorentzowie troszczyli się o to, co ludzie mają na głowach — następni skupili uwagę na za­wartości tych głów. Zachowały się podkolorowane pocztówki dwupię­trowego budynku szkoły handlowej, którą wzniósł od fundamentów i — wraz z internatem — uruchomił w Radomiu Karol Ludwik Lorentz. Wysokie szta­chety, balkoniki, dziewiętnastowieczne okna — kiedy patrzy się na to całe dostojeństwo, słychać echo dwój stawianych z rozmachem w uczniowskich dzienniczkach.