Wykonywanie ruchu typu kinematycznego

Aktywność neuronów w trakcie wykonywania ruchu typu kinematycznego okazała się bardziej złożona. W doświadczeniach opisanych przez Georgopoulosa (1995) małpa siedziała przed płaszczyzną, na której w różnych miejscach ukazywała się plamka świetlna. Zwierzę musiało wykonać ruch dźwignią w kierunku tej plamki. Aktywność elektryczna badanych komórek kory ruchowej nasilała się jeszcze przed wykonaniem ruchu i utrzymywała się przez cały czas jego trwania. Reakcje poszczególnych komórek były najintensywniejsze, gdy ruch odbywał się w określonym kierunku. Na podstawie intensywności wyładowań wykreślano tzw. wektor aktywności danej komórki, czyli odcinek o kącie nachylenia odpowiadającym kierunkowi ruchu i długości odzwierciedlającej wielkość reakcji.