Ból ostry i piekący

Każdy, komu zdarzyło się włożyć nieopatrznie rękę do gorącej wody, wie, że natychmiast po zadziałaniu gorąca pojawia się silny, krótkotrwały ból, a następnie, po pewnej przerwie, długotrwały ból o piekącym charakterze. Zjawisko to tłumaczone jest następująco. Zadziałanie gorąca na skórę pobudza jednocześnie zakończenia włókien AS i C. Ponieważ włókna mielinowe A8 szybciej przewodzą impulsy nerwowe, najpierw pojawia się związany z nimi ból ostry, zwany też bólem „szybkim”. Dopiero gdy w chwilę później do rdzenia dotrą impulsy przewodzone wolniej przez bezmielinowe włókna C, dochodzi do skutku druga faza bólu, o charakterze piekącym, zwana bólem „wolnym”. Ta druga faza nie tylko pojawia się później, lecz również trwa dłużej. Jest to spowodowane uwolnieniem w podrażnionej gorącem skórze substancji chemicznych, np. brady- kininy, które drażnią zakończenia włókien C. W przypadku znaczniejszego podrażnienia skóry ból „wolny” może stać się w istocie bólem patologicznym. Impulsy nerwowe przewodzące ból „szybki” i „wolny” biegną w ośrodkowym układzie nerwowym różnymi drogami i dochodzą do różnych ośrodków.