Przeciwbólowe działanie akupunktury
Akupunktura jako sposób łagodzenia bólu jest stosowana od wieków na Dalekim Wschodzie. Według reguł chińskiej medycyny tradycyjnej zabieg ten polega na wkłuciu specjalnie spreparowanej igły w ściśle określone miejsce ciała, zależnie od lokalizacji bólu. Odmianą akupunktury jest elektroakupunktura, polegająca na drażnieniu tychże miejsc prądem elektrycznym. Dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku fizjologiczne podłoże działania tej metody u ludzi i zwierząt zostało zbadane nowoczesnymi metodami neurofizjologicznymi. W doświadczeniach na myszach wykazano, że w trakcie zabiegu elektro- akupunktury zostają pobudzone włókna nerwowe, które biegną do ośrodka czuciowego w innym segmencie rdzenia kręgowego i oddziałują na bramkę rdzeniową. Skutkiem tego jest zablokowanie przepływu informacji z nocyceptorów między neuronami I i II rzędu w tym ośrodku. Jednocześnie część impulsów wywołanych akupunkturą dochodzi do wyżej omówionych struktur tłumiących ból, tj. do istoty szarej okołowodociągowej śródmózgowia i do jądra wielkiego szwu. Trzeci mechanizm działania akupunktury polega na uwolnieniu z przedniego płata przysadki (3-endor- finy – hormonu o działaniu morfinopodobnym. Analgezja wywołana akupunkturą u ludzi i zwierząt ma charakter opioidowy (patrz niżej), ponieważ nie występuje po podaniu naloksonu, antagonisty receptorów opioidowych.
