Endorfiny

Endorfiny, w zależności od pochodzenia, można podzielić na związki wywodzące się od proopiomelanokortyny, proenkefaliny i prodynorfiny. Przedrostek pro- w tych nazwach oznacza, że są to prekursory endorfin. Prekursory te mają ustalony kod genetyczny, tzn. są syntetyzowane przez określone geny. Proopiomelanokortyna – prekursor kilku hormonów – powstaje w przednim i pośrednim płacie przysadki oraz w podwzgórzu. Wskutek działania enzymów jej cząsteczka jest dzielona na mniejsze fragmenty, z których ostatecznie powstają aktywne hormony. Przebieg tego procesu nieco różni się w różnych komórkach, tak że P-endorfina powstaje w pośrednim płacie przysadki (u szczurów) i w neuronach podwzgórza, a hormon adrenokortykotropowy (ACTH) głównie w płacie przednim. P-Endorfina uwolniona w przysadce przechodzi, jak każdy hormon, do krwiobiegu. Prawdopodobnie część uwolnionego związku nie trafia do ogólnego krążenia, lecz jest przenoszona z przysadki do podwzgórza drogą naczyń krwionośnych o odwrotnym przebiegu niż naczynia wrotne. P-Endorfina powstała w neuronach podwzgórza jest przenoszona do ich zakończeń synaptycznych w różnych ośrodkach układu limbicznego. Tą drogą dociera do istoty szarej okołowodociągowej śródmózgowia – ośrodka należącego do systemu hamującego ból.