Unerwienie czuciowe mięśnia

Oprócz komórek mięśniowych w brzuścu mięśnia znajdują się podłużnie ułożone wrzeciona mięśniowe. Występują w nich receptory tzw. czucia mięśniowego, wykrywające stopień rozciągnięcia mięśnia; ich pobudzenie dostarcza informacji stanie funkcjonalnym mięśnia, inicjuje odruchy prowadzące do skurczu mięśnia lub modyfikuje skurcz spowodowany działaniem rdzeniowych i mózgowych ośrodków ruchowych.
Wrzeciona mięśniowe są ułożone równolegle do komórek mięśniowych. Wskutek tego zmiana długości mięśnia w wyniku skurczu lub rozciągania przenosi się łatwo na wrzeciona. Głównym składnikiem wrzeciona są włókna mięśniowe poprzecznie prążkowane, podobne do komórek mięśniowych tworzących brzusiec mięśnia, jednak o mniejszej sile skurczu. Nazywa się je włóknami śródwrzeciono- wymi. Jądra tych komórek mogą się skupiać w części środkowej komórki powodować jej zgrubienie, mogą też być ułożone jedno za drugim równomiernie w całej cytoplazmie. Pierwszy rodzaj komórek nazywa się włóknami z woreczkiem jąder, drugi – włóknami z łańcuchem jąder. W odróżnieniu od właściwych komórek mięśniowych, unerwionych tylko ruchowo, włókna mięśniowe śródwrzecionowe mają unerwienie zarówno czuciowe, jak i ruchowe. Receptory, wrażliwe na siły rozciągania, dzielą się na pierścieniowo- -spiralne i groniaste. Receptory pierścieniowo-spiralne znajdują się w części środkowej włókien śródwrzecionowych obu typów, groniaste – tylko w części obwodowej włókien z łańcuchem jąder. Receptory pierścieniowo-spiralne są szczególnie wrażliwe na szybki przyrost siły rozciągającej wrzeciono, reagują