WYSOKA TWARDOŚĆ KRYSZTAŁÓW
Wysoka twardość kryształów korundu oraz łupliwość spowodowały, że od starożytności odpadowy proszek powstający przy obróbce kamieni korundowych lub kruszone kamienie gorszej jakości, stosowano jako materiał ścierny do obróbki kamieni ozdobnych a później również metali i innych materiałów. Piękne barwy rubinów i szafirów oraz możliwość ich stosunkowo łatwego obrabiania twardym proszkiem diamentowym stały się przyczyną poszukiwania metod ich syntezy. Pierwsze drobne kryształki korundu otrzymał M. Gaudin w 1828 r przez wyprażenie w wysokiej temperaturze mieszaniny potasu z ałunem w tyglu pokrytym sadzą. W roku 1900 Ch. B. Jacobs opracował proces topienia boksytu w piecu łukowym, w którym elektrodami były pręty grafitowe.