SZCZĘŚCIE GARNCARZY
Szczęście garncarzy chińskich polegało na specyficznych warunkach wietrzenia granitu w tamtejszym klimacie eliminującym zanieczyszczenia żelaziste ze zwietrzeliny oraz na doświadczalnie ustalonym procesie homogenizacji przez długotrwałe dołowanie. Te warunki pozwoliły Chińczykom na formowanie bardzo cienkich wyrobów, które po wypaleniu w temperaturze około 1570 K były białe z lekko żółtym, ciepłym odcieniem, a w cienkiej warstwie dawały efekt przeświecalności. Na ówczesne czasy było to niezwykłe osiągnięcie, przydające tworzywu walorów estetycznych. Dodając do tego szczególną pracowitość i precyzję cechy charakteryzujące Chińczyków – osiągano piękne kształty wyrobów i subtelną, typowo wschodnią dekorację barwną. Toteż docierające na inne kontynenty, również do Europy, wyroby te były cenione na równi ze złotem. Wszyscy starali się odtworzyć chińską technologię.
