PIĘKNE DIAMENTY

Piękne diamenty należały do książąt indyjskich i niemal z reguły były przechowywane w ich skarbcach. Dopiero później, przeważnie jako zdobycz wojenna, wędrowały do innych krajów, częstokroć do Europy. Każdy kamień miał swoją odrębną historię. Najsłynniejszym z indyjskich diamentów jest Koh-i-Noor zwany inaczej Górą Światła o masie 181,1 karata (1 karat, kt = 0,2 g). Przeszedł on burzliwe dzieje, zmieniał właścicieli, aż w końcu w 1852 r. został przeszlifowany w Holandii, tracąc przy tym ponad 40% swej pierwotnej wagi, w owalny płaski brylant o masie 108,9 kt i schowany w angielskim skarbcu koronnym. Dopiero od połowy XVIII wieku datują się odkrycia kolejnych obszarów diamentonośnych. I tak w 1725 r. odkryto je w Brazylii (prowincje Minas Gerais, Mato Grosso, Bahia, Piani), w roku 1867 w południowej części Afryki (Republika Południowej Afryki, później Namibia, Zair, Angola, Ghana).