ZARYS ROZWOJU SYNTEZY
Otrzymany metodą dynamiczną diament jest polikrystaliczny, czarny i przypomina naturalne diamenty typu carbonado. W roku 1956 otrzymano nie występujący w przyrodzie związek BN strukturze grafitu. Wykorzystując tą analogię R. H. Wentorf otrzymał w kamerze typu „Belt” przy zastosowaniu ciśnienia 10 GPa i temperaturze 2770 K regularny azotek boru nazywany borazonem, nieznacznie mniej twardy od diamentu. Aktualnie za optymalne warunki przemiany heksagonalnego azotku boru BN w regularny uważa się ciśnienie 4,5-7,0 GPa temperaturę 1630-1870 K.Przedstawiony zarys rozwoju syntezy diamentu, najtwardszego ze znanych minerałów, ukazuje w jakim obszarze ciśnienia i temperatury, przy końcu XX wieku, człowiek potrafi odwzorować przyrodę. Otrzymane diamenty syntetyczne nie mają wartości jubilerskiej, są za drobne i zabarwione na żółto-zielono lub czarno, natomiast ich znaczenie techniczne jest ogromne.
