Ból patologiczny

Ból patologiczny zwiastuje aktualne uszkodzenie tkanki przez proces chorobowy. Wyjątkowo w bólu pochodzenia nerwicowego i w niektórych postaciach migreny przyczyna dolegliwości w sensie anatomopatologicznym nie jest znana. Przyczyną bólu patologicznego są najczęściej uszkodzenia mechaniczne (skaleczenia, zranienia), chemiczne (działanie kwasów i zasad) i termiczne (oparzenia) skóry, złamania kości i zwichnięcia stawów, zmiany zapalne różnego pochodzenia, procesy nowotworowe, gdy rozrastający się nowotwór nacieka unerwione tkanki, niedokrwienie narządów (np. serca w chorobie wieńcowej, mięśni kończyn przy zaburzeniach krążenia krwi), ucisk mechaniczny na nerwy lub korzenie nerwowe, uszkodzenia nerwów i stany spastyczne narządów (np. wywołane obecnością kamienia w moczowodzie lub drogach żółciowych). Ból wywołany uszkodzeniem nerwów nazywany jest bólem neuropatycznym. Rodzajem bólu patologicznego jest ból po zabiegach operacyjnych, zwany też bólem tonicznym. W odróżnieniu od bólu fizjologicznego, ból patologiczny nieraz utrzymuje się bardzo długo po zadziałaniu szkodliwego bodźca; na przykład oparzenie skóry jest przez pewien czas bolesne mimo przerwania kontaktu z gorącym przedmiotem. Przyczyną tego są funkcjonalne zmiany w obwodowych neuronach czucia bólu, unerwiających uszkodzoną tkankę. Zmiany w neuronach czucia bólu są przyczyną nadwrażliwości dotkniętego chorobą obszaru ciała na bodźce.